Ik ben Esmee Visser, geboren in Leiden, 28 jaar oud, heb een liefde voor de schaatsbeweging en ben momenteel woonachtig in Heerenveen. Voor mijn sport, het langebaanschaatsen, ben ik in 2016 daarheen verhuisd. En niet zonder succes: op 16 februari 2018 werd ik in PyeongChang Olympisch kampioen op de 5 kilometer! Wat werd ik geleefd. Wat heb ik mijn ogen uitgekeken. Wat heb ik veel mooie prestaties kunnen neerzetten: zo werd ik onder andere tweemaal Europees kampioen op de 3 kilometer, behaalde ik zilveren en bronzen medailles op WK’s, werd ik meermaals Nederlands kampioen op 3 en 5 km & reed ik o.a. een baanrecord in Thialf en een Nederlands Record op de 3 km!
Toch bleek dat helaas ook ik een mens was en geen robot. Ik raakte overtraind. Bezweek aan (mijn eigen) druk. Worstelde met blessureleed. Bleef maar doorgaan. Creëerde paniek en trauma. En het ergste: verloor plezier en liefde voor de sport.
Maar tegenslagen horen bij het leven. Ik zal niet snel opgeven. Ook dit wil ik overwinnen. Daarmee ben ik nog steeds bezig mijzelf te verbeteren! Mijn intrinsieke motivatie in de sport plezier en het beste uit mijzelf te halen, kan ik dus ook toepassen in mijn huidige situatie. Hierbij speelt acceptatie van het verleden een belangrijke rol. Ik durf nu met trots te zeggen: ‘’Ja, ik ben die Olympisch Kampioen’’. Maar ik ben ook meer dan dat; wat ik niet uit het oog moet verliezen.
Ik neem jullie graag mee in mijn reis naar Olympisch goud, het aandeel van plezier en het verenigingsleven hierin, het zelfvertrouwen dat sport je kan geven (en kan afnemen…) & alle andere leerscholen die ik daarna heb mogen opdoen! Het belang van sport en het clubleven voor een goed lopende en weerstandige maatschappij moet niet worden onderschat. Ik wil mij hier heel graag voor inzetten.