Het percentage voorste kruisband (VKB) blessure voor meisjes/vrouwen is in meer dan 20 jaar niet veranderd, en ze blijven 3-6 keer meer kans hebben op blessures dan jongens/mannen. Tot op heden is de preventie en het beheer van VKB-letsels benaderd vanuit een op geslacht gebaseerd biologisch standpunt. Dit heeft het begrip van risicofactoren, mechanismen en preventie- en revalidatieprogramma’s vergroot. De traditionele, op sekse gebaseerde benadering houdt echter geen rekening met de groeiende erkenning van hoe sekse en gender (een sociaal construct) ‘verstrengeld’ zijn en elkaar beïnvloeden.
Dit artikel bespreekt de merkwaardige afwezigheid van gender als beïnvloeder in de dialoog rond VKB-letsels. Er wordt voorgesteld om gender als een doordringende ontwikkelingsomgeving toe te voegen als een nieuwe theoretische overlay aan een gevestigd blessuremodel om te illustreren hoe gender kan werken als een extrinsieke determinant van de presport-, trainings- en competitieomgeving tot VKB-blessure en de behandelingsomgeving.
Er wordt gebruik gemaakt van sociaal-epidemiologische theorieën over de belichaming van gender en gezondheid om plausibele voorbeelden te geven van hoe gender ACL-letsel kan beïnvloeden, en om de mogelijkheid aan te tonen voor nieuw, interdisciplinair onderzoek in het veld.
Meer dan 20 jaar onderzoek is er niet in geslaagd het verschil in VKB-letsel tussen meisjes/vrouwen en jongens/mannen te verkleinen. Het inbedden van geslacht in de studie van VKB-letsel zal het bewustzijn van mogelijke invloeden buiten de traditionele biologische elementen vergroten, ons uitdagen om na te denken over de onlosmakelijke ‘verstrengeling’ van sekse en geslacht, en meer effectieve benaderingen voor de preventie en behandeling van VKB-letsel informeren.